Een week of wat geleden, heb ik mijn mobieltje verloren. Voor de zoveelste keer. Hij rolt steeds van mijn schoot af, als ik uit de auto stap en omdat er zo'n rubberen beschermhoesje om zit, hoor je ook niets vallen. Enfin, iedere keer heb ik hem nog terug kunnen vinden, op de drempel van de autodeur of onder de stoel of zelfs naast de auto (gelukkig op onze eigen oprit!), maar deze keer was hij echt helemaal weg. Baaaalen! Maar gelukkig bestaan er toch nog eerlijke vinders. Toen ik een paar keer naar mijn eigen telefoon gebeld had, werd hij na een tijdje toch opgenomen. Een mevrouw, die op de camping hier in ons dorp, een huisje heeft, had ém gevonden, ergens bij het V.V.V. Kantoor : Klopt! Daar was ik uit de auto gestapt. Ik heb hem de volgende dag opgehaald en haar mijn kaartje gegeven met de belofte, dat ze als dank, een taartje bij me mocht bestellen. Nou, dat heeft ze van de week gedaan en ik mocht zelf weten, hoe hij eruit ging zien. Een mand met bloemen dus,